Sensizliği yaşamak ölmeden ölümü yaşamak gibi,
Hani insan ölünce herşeyden kendini soyutlar,
Ya da herşey kendini çeker aniden,
Bir an hayatın anlamı kaybolur ve bir
O kadar anlamsızlaşır her yer sadece,
Dört tarafı toprak ve üstünde birkaç tahta,
Beyaz bir beze sarılı ve hiç gün ışığı yok,
Aklında sadece birkaç boş hatıra o tatlı yaşamdan kalma,
Ve sen benim ışığımdın,
Ve sondun bir anda ve sanki tabuttayım şimdi,
Tam da yanlızlığın ortasında,
Aklımda anılar o yaşamdan arta,
Dört yanım karanlık akdıgım nefes yetmiyor,
Daralıyorum bazen ne yaptın bana büyülenmiş gıbıyım,
Her yer cıvıl cıvıl ama bana karanlık,
Uyuyorum sanki bir cam tabutta ,
Ben de prensesimi bekliyorum şimdi,
Beni tekrar hayata döndurecek olan.
Yenı bır başlangıç, yeni bır son ertesinde,
Ve dizelerim düşerken sana karşı hislerımle ilgili,
Biliyorum ki yine yazacağım her canım acıdığında,
Dökeceğim kelimeleri attığın her adımın ardından,
Ve kalacaksın sen bır tabut içersinde kalbimin en derinliklerinde,
Her gün gözyaşlarımla sulayacağım seni kimsenin görmediği bir yerde,
Ve her gün bır çiçek koyacağım üstüne,
Dikenleri batacak kalbimin dört köşesine ,
Ve bir gün gelecek o dikenler acıtmaycak canımı,
Anlayacağım artık ölüsün ama hissizleşeceğım işte,
Sıradanlaşacak herşey sonunda ama o gün gelene dek,
Sen hep beni kanatacaksın.......
Tabakhaneye bok yetiştirmek
1 hafta önce
