Dawn Of The Dead

1978 ve 2004 yıllarında iki ayrı çekimi olan bir george romero filmidir. Filmde Romero tüketim toplumuna bir gönderme yapmaktadır. Zombiler filmde bilinçsiz sadece içgüdüleri ile hareket eden ete karşı saldırgan yaratıklar şeklindedir. zombiden çok yaşayan ölü diye geçen bu yaratıklar, düşünme yetisine sahip değillerdir. Düşünce eksikliğinden kaynaklı önceki hayatları ile ilgili hafızaları yoktur ancak temel hareketleri konusunda hala yetileri mevcuttur; yürüme ve ellerini kullanma içgüdüsü durmaktadır; hatırladıkları nesneler araba, ev gibi günlük hayatta sıradan sayılabilecek nesnelerdir. özellikle dawn of the dead'de zeombilerin hatırladıkları en önemli şey önceki hayatlarında yaptıkları tüketim kültürünün etkisi olan alışveriş merkezidir. Ete olan düşkünlükleri ile yeme ve ısırma yetileri de durmaktadır. Film içerisinde bu özellikleri karakterler arasındaki diyaloglarda da görünmektedir.

"Francine parker: What are they doing? Why do they come here?
Stephen: Some kind of instinct. Memory, of what they used to do. This was an important place in their lives. "
( Francine parker: Ne yapıyorlar? Niye buraya geliyorlar?
stephen: Bir tür içgüdü; yapmaya alışmış oldukları şeyin anısı, -alışveriş merkezi- yaşamlarında önemli bir yere sahip)

Zombilerin bilinçsiz hareketleri ve alışverş merkezi ile ilşikisi göz önün bulundurulduğunda, Romero'nun tüketim kültürüne gönderme yaptığını düşünebiliriz. bilinçsiz tüketici olarak da ele alınabilecek bir karakterdir zombiler. Başka bir bakış açısı ile zombiler, etrafında olup bitenlerden habersiz sadece tüketim üzerine kurulu hayatları temsil eder. Azınlıkta bu tüketim çılgınlığına tepki oluşturan bir grup düşünen insan vardır, ve zombiler bu insanları da kendi aralarına çekmek için uğraşırlar.

Filmin ölülerin şafağı olması bir bakıma zombilerin gününe bir gönderme olacaktır ki daha sonrasında çekildi de "Day Of The Dead". Filmin şafak olarak geçmesini de iki anlamda inceleyebiliriz. Şafak yeni bir gün, zombilerle çevrili insanlar için bu karamsarlıkta yeni umutlar, ya da zombiler için ele alındığında insanlığın sonunun başlangıcı olarak düşünülebilir. Özellikle ikinci seçenek daha ağır basmaktadır, nitekim her geçen gün daha fazla tüketim yapılmakta, metalaşma sorunsalı git gide çoğalmaktadır ki bu durumu zombi hastalığı olarak görmek çok da yanlış olmaz.

Sonuç olarak Romero'nun sosyal içerikli mesaj ve genel olarak toplumu eleştirmek için kullandığı güzel bir korku filmidir, hatta korku filmi olarak izlemek gülmeye neden olabilir ara sıra ama eleştiri ve inceleme adına izlenebilecek tavsiye edilen bir filmdir.

Zaman

Kasımın 12sinde başlamşım ilk defa yazmaya blog sayfasına. Aradan 1 sene geçmiş kabaca, şimdi fark ettim. Beni tanıyanlar az çok bilir; ay ve yıl dönümlerine fazla takılmam, önemsemem ne kadar olmuş, ne geçmiş aradan . Önemli olan yıl dönümleri değil sürekliliktir. Ne kadar saçma bi' şey söledim değil mi, insanların günleri, daha genellemeli söylersek zamanı kalıplaştırıp şekilciliğe dökmelerinden bahsediyorum. Zaman kendi içerisinde devinimsel sürecini yaşarken, onu parçalara ayırmaya çalışmak.

Bir ay oldu, iki ay oldu, şu akdar ay dönümü, bu kadar bilmem ne dönümü... Lan bu böyle sürer gider, an basit anlaşılması gerekenden o kadar uzağız ki anı özelleştirmekten zevk alıyoruz ve bunu yaparken de o kadar inanıyoruz ki, önemsemeyenlere karşı anlayışsız yaftalamasını yapmaktan kendimizi alamıyoruz.

Tamam tamam duyuyorum sizi, kulaklarım çınlıyor. Saçmalıyorum ben de işte çapımda, paylaşmak istedim. Ben de sizi seviyorum...

Cinsellik, Bekaret, Seks ve Çağdaşlık üzerine...

Cinselliğin toplum açısından bir tabu olarak nitelendirildiği aşikar. Özellikle cinsellik ve seks kavramları biribirleri ile o kadar iç içe geçmiş durumda ki, cinselliği salt seks olarak gören bir neslin ferdiyiz. Ne yazık ki cinselliğin insanlarda ilk akla getirdiği şey seks ve dolayısı ile bekaret.

Bu bağlamda bakıldığında bekaret kavramının toplumda genel olarak ne ifade ettiği tartışmalara gebe olmakta. Bir yandan "önemsememek" adı altında marjinalitenin radikalleştiği bir düşünce hakimken, diğer yanda bunu "takıntılaştırarak" insanlar üzerinde mahalle baskısı oluşturan bir grup var. Her iki durumda da bir radikalleşmeden bahsediyoruz, 0 ya da 1 olarak kategorize ettiğimiz bu yaklaşımın ne kadar sağlıklı olduğu da tabi ki, ayrı bir tartışma konusu.

Özellikle benim de içinde bulunduğum gençlik diye tabi edilen tayfasına bir bakmak gerekmekte. Gençler arasında artan cinselliğe ilgi ve bunun sonuncunda yaşanan her şey. Her şey içerisine olayın seksüel bağlamdaki yaklaşımları daha çok göz önünde bulunuyor, bu da toplumumuzun inanç ve değer yargıları ile alakalı bir konu. Seksüel kısma geçmeden önce cinselliğin neye benzediğini irdelememiz gerekmektedir. Cinsellik nedir? sorusuna cevabın ne şekilde olduğu durumunda toplumun cinselliğe bakış açısının ne olması gerektiğini de anlamış oalcağız. Cİnsellik salt seksten ziyade, erkek ve kadının kendi anatomik ve fizyolojik durumlarını ve eğilimlerini de içine kapsayan bir olgudur. Toplumda ise cinsellik denince akla gelen ilk şeyin seks olmasından kaynaklı, çok basit bir örnekl ile kendi vücudlarında olan her türlü değişime karşı bir tabu edası ile yaklaşmaktadırlar. Her türlü cinsel konu gizli saklı, sadece çok samimi arkadaş çevrelerinde konuşulan ya da büyüklerin kendi arasındaki diyaloglarında kulak misafiri olmaları ile öğrenilegelmektedir. Böyle bir aşamada da cinsellik ister istemez farklı bir boyut kazanmaktadır.

Bu yazı malesef detaylı bir cinsellik konusu işleyemeceğim, ama daha önce de belirttiğim takıntı haline getirme ve önemsememenin çağdaş toplumdaki yeri ile ilgil bir deneme sunacağım. Seksin ve dolayısı ile bekaretin önemsenmemesi ve bunun çağdaşlıkla olan bağlantısı günümüzde hala tartışılmaktadır. Bunun nedenini bekareti savunmak ve savunmamak arasındaki farkın tamamen takıntılaştırmak ve önemsememek arasında gidip gelmesindendir. Önemsememek bir çağdaşlık olarak nakledilirken, takıntılı olmak da bağnazlık göstergesi olarak algılanmakta ve bu da özellikle kuşaklar arasında çatışmalara neden olmaktadır.

Çağdaş olmak, on yüz bin kişi ile cinsel ilişkiye giren biri ile beraberliğini sürdürmek değildir nihayetinde; yani biraz da mide ister böyle bir durum sanırsam. Bekaret kavramı ister istemez tüm erkeklerin - bu konuya erkek gözünden bakmak konu için daha rahattır, keza kadınların çoğu erkeklerin kaç kez seks yaptığına fazla takılmazlar- aklında bir kısımda yer etmiştir. evet bekaret önemlidir, sevdiceğin daha önce başka biri ile birliktelik yaşamamış olması temennidir. diğer yandan bu ilişki yaşanırken ortaya çıkan faktörlere de bakmak lazımdır. keza cinsel birlikteliği teklif edenler bir şekilde erkekler olmaktadır, ve bu durumda kadın için iki şık olmaktadır; evet ya da hayır. Tabi bu noktaya kadar gelen bir ilişkide diğer bazı yakınlaşmaların varlığı da inkar edilemez. inglizce de "petting" olarak nitelendirilen ön sevişmenin - oral seks değil- bu noktaya kadar gelinirken yapıldığı aşikardır. buraya kadar sorun yok...

Bu noktaya gelen kadın kişimiz zaten artık bakire değildir, evet değildir çünkü bakirelik, zarla kısıtlanamayacak kadar geniş bir kavramdır. Cinsel birliktelik de olduğu zaman yani kadınımızın evet dediği şıktan sonra olanları burada tekrarlamaya gerek yok. Gelelim önemseme ve takıntı hale getirme arasındaki çağdaşlık sınırına.

Bir kişiye ya da kavrama değer vermek ya da önemsemek ile bunu bir takıntı haline getirme arasında fark vardır. Önsememek olayı bir vurdumduymazlıkla karşılamak olarak nitelendirilir ve partnerim istediği kadar kişi ile birlikte olmuş olursa olsun mentalitesi sağlıksız durmaktadır. Zaten belirli bir yaş öncesinde ya da sonrasında fark etmez, yol geçen hanı tarzı cinsel birliktelikler bu eylemi yapan kişi için duygusal dejenerasyona neden olur, bunu kimse inkar etmez sanırım. Bu tür eylemlerdeki fazlalıklar cinselliğin ve dolayısı ile seksin maneviyatına aykırıdır. Olayı sadece vücudun biyolojik bir ihtiyacı olarak görmek bünyenin kendini mastürbe etmesinden daha farklı olmayacaktır.

Takıntı hale getirmek ise, yurdum insanımızın hala cinselliği bir tabu olarak görmesinden kaynaklıdır. Ve burada önemsemekten aşırı bir durum vardır; uğruna masum insanları öldürecek kadar aşırılık, bir tür fanatizm ve dolayısı ile takıntıdan başka bir kavram ile tanımlanamaz. Sevgiliyi daha önceki ilişkisinde karşısındakini severek, değer vererek ve güvenerek yaptığı bir eylemden ötürü aşırı derecede tenkit etmek ve aşağılama noktasına gelmek çağdaşlaşma ile bağdaşmayacağı gibi bırakınız yapsınlar bırakınız geçsinler tarzı bir önemsememe ise bizi hayvanlardan ayıran farklara karşı bir ihanet olarak değerlendirilebilir, ki bu durumda da çağdaşlaşma ile bir çatışma söz konusudur.

Hayatın anlamına dair

Hayatın anlamını çözdüğünü iddaa eden tüm organizmalara selam ediyorum.

Bir faydasını görebildiniz mi madem?

Kendi egolarını şişirmek ve karşınızdakini alttan alta küçümsemek dışında bir işe yaradı mı?

Sefil hayatlarınız daha mı çekilir durumda?

Hayata karşı daha mı olumlusunuz?

Melankoliden kendinizi kurtarabildiniz mi?

Kendinizi deli dolu mu görüyorsunuz? Yoksa olgunlaştınız mı?

Bu olgunluğunuzun getirdiği bir sonuç olarak kendiniz gibi olmayanları çocuk mu görmüyor musunuz?

Çok görmüş geçirmiş olmakla hayatı gerçeken çözdüğünüze inanıyor musunuz?




Eğer son soru hariç hayırlarınız daha fazla ise ve son soru da evet ise, kusura bakmayın ama bir bok çözdüğünüz yok.

Eğer evetler daha fazla ise; onlar zaten çözdüklerini iddaa etmiyorlardır.

Carnaval de Paris

Carnaval de Paris; nam-ı diğer Paris karnavalı... Asıl karnaval Paris değildi ama, hatırlayanlar var mıdır bilmiyorum; sene 1998 Fransa Dünya Kupası resmi müziklerinden biridir Carnaval de Paris. Şarkıda her yerden sesler var, futbolun özünü veriyor aslında şarkı. Hele bir de klibi ile izlenirse fazladan duygusal anlar yaşatıyor insana. Müziğini dinleyip, klibini izledikçe tüylerim diken diken oluyor gözlerimdenbir kaç damla göz yaşı akı veriyor. Paris karnavalı bir anda bambaşka bir karnavala bürünüyor.

İşte bu da videoya ulaşmak için yol;

http://www.youtube.com/watch?v=Sohy-MJa6S0

Psikolojik Mastürbasyon 2

Başka bir mastürbe seansı ile beraberiz. Kendimi çok ezik hissettiğim ve mütemadiyen cevap verme isteğimden dolayı bir kez daha volume 2 tadında bir başlık ile sizlerle buluşuyorum. Bu açıklamamdan sonra herhalde şubat ortasına kadar bir daha bu konu hakkında karalamam.

Bir gün otururken bu söz öbeğini duydum. Önce bir soru geldi " Ne yapıyorsunuz siz bu Rotaract'ta" ve sonra subjektif bir yorum " Bence bir avuç zengin züppenin kendilerini tatmin etmek için yaptıkları psikolojik mastürbasyon". Her ne kadar sevgili tosunum buna katılsa da iyi niyetinden alt anlamları fark etmedi diye düşünüyorum.

Kendinden daha zor insanlara yardım ederek, yani burada kendinden daha aciz durumdakilere yardım ederek onların bu acizliklerini kullanarak zevke gelmek... Çok hastalıklı bir düşünce en azından bence. Çocuk pornosu izlemek gibi bir şey yani, tüylerim ürperdi.

Mesela geçen gün mailime geldi; bir kan ihtiyacı varmış. Ameliyat olan biri kan bankasına borçlanmış ve durumu iyi değil. Eğer Rotaract üyesi olmasam o mail bana gelmeyecekti ve gidip ben kan veremeyecektim.

Kan vermenin benim üstümde nasıl bir psikolojik mastürbe etkisi olabilir mesela? Hemşire yanlış yerden damara girmeye çalıştı uyarılarıma rağmen ve bir kan ünitesi o hemşire yüzünden dolmadı tam anlamı ile. Ve ben gittim sırf kan verecem diye yediğim içtiğime dikkat ettim öncesinden, kan verdikten sonra bir 25dk sıcakta yürüdüm, polis görse ne bu kol dese ve içeri alsa savunmam inandırıcı olmayabilir. Bunları geçtim kanımı yeteri kadar alamadıkları için sol koldan da girmelerini teklif ettim, kabul etmediler fark etmeyecek diye. Ve ben üzüldüm, tam yardım edemedim diye.

Eğer mastürbe bir psikolojim olsa bu kadar götü yırtmazdık değil mi yardım etmek için. Peki kan vermekteki amaç neydi? Yardım ederek günahlarımdan arınmak için bir yol bulmak mı? ya da değersiz hayatımda işe mi yaradım?

İtiraf ediyorum; o günkü kanın işe yarayıp yaramayacağından bile emin değilim. Belki hastalık vardı ya da kan az diye kabul etmeyecekler. Tek tesellim borçlanılan kan yerine vücudumdan bir ünitelik kan ile onların borcunun ödenmesini hızlandırmam. Umarım iyleşmiştir kendisi adı neydi Mehmet bilmem ne. Adını hayatımda ilk defa duydum, kan verdim bana pek bir faydası olmadı bir kaç gün boyunca ama onlar için belki de çok şeydi. Mutlu olmamın tek sebebi ise onların işinin görülmüş olması, onun dışında koca bir hiç.

Yoksa değil mi Marcus Antonius, sen söyle...

"Psikolojik Mastürbasyon"

Ha ha ve bir ha daha. Anılarımızı tazelerkene aklımın ucunda kalan bir isim tamlaması; psikolojik mastürbasyon. Bu sefer de beyin kılcallarımdaki damarlara giden kandaki endorfin miktarını arttıracağım, beynim bir sikişlerde demek ki orgazm durumları filan var.

Benim neyime tiyatro ama hayırlısı dedik; hayırlı sonu olsun diye. Yardım amaçlı bir oyun oynamanın getireceği psikolojik mastürbayonun etkisi ile kendimi profesör kılığına sokmam yakındır. Biraz Joker, biraz da çatlak profesör kıvamında bir tipleme nasıl olurdu? Düşünmesi bile kabus.

Neyse tiyatrodan elde edilmesi öngörülen para ile psikolojik mastürbasyonumuzu yapacağız; ne mi yapacağız evet güzel soru. Bir hastane ya da sağlık ocağının odasını donanımlı hale getirmek. Ne güzel değil mi insanlara yardım filan olacak. Aslında buradan yazarkan kendi kendine bir zevklenmeden ziyade, başka insanlara da faydalı olacağımı düşünerek şu anda psikolojim summer school orgy festivaline katılan ergen liseler kıvamında.

Anlamadığım nokta kendi psikolojimi tatmin etmek için niye yardıma ihtiyacı olan insanları kullanayım? Kendini tatmin etmek için fazla aşağılık bir tarz değil mi? Bu okulun en ufağını döven "cool" öğrenci tiplemesi gibi bir şey oldu; yani başkası üzerinden kendini mastürbe etmek.

Olaya bir de şu yönden baksak: O insanların hayatlarını kolaylaştırmanın getirisi onların öncesine göre biraz daha mutlu olmaları, geleceğe belki biraz daha umutla bakabilmeleri, ya da o yardımlar ile onları da yardım etmeye teşvik etme.

Demem o ki benim psikolojimi mastürbe etmeye ihtiyacım yok; en azından bu şekilde. Bu insanlara yardım etsem de etmesem de bir şekilde tatmin olabilirim hayatta. Başkalarını tatmin etmek için bir şeyler yapmak... Güzel bir fikir, daha önce aklımıza gelmedi değil mi?

İnsanlara kendini tatmin etmek için değil de, o insanları tatmin etmek için yardım etmek. Ne kadar da mantıklı.

Öylesine aklıma geldi, anılar işte ne yaparsınız.

Ve bir şey daha bazı otoritelere göre "psikolojik mastürbasyon"= ROTARACT

Bu denklemi de belirtmek lazım gelir.